Het is leerzaam zich af te vragen waarom "het" niet lukt. Als je eenmaal aan de zich voortdurend veranderende omgeving gewend bent, kun je ook jezelf accepteren. En je blijft nieuwsgierig.
Interessant hoor! Ik heb een paar aanvullingen. Van Baaren heeft t over ‘je identificeren met nieuw gedrag’ als voorwaarde voor verandering. Daar ben ik het van harte mee eens. Per definitie zijn waarden verbonden met gevoel. Het is eigenlijk helemaal niet zo moeilijk om je daarmee te verbinden. Later gaat het over ‘nieuwe waarden internaliseren’, dat lijkt me een dwaalspoor. Effectiever is het afleren van geconditioneerde manieren van zijn, die ons ooit hebben geholpen om onszelf te beschermen. We zijn als mens op zoek naar ‘safety, belonging and dignity’ (veiligheid, erbij horen en waardigheid). Dit is een onbewust proces. Je zou kunnen zeggen dat onze hersenen daarop afgesteld zijn. Een soort navigatie systeem voor veiligheid.
En met hersenen bedoel ik het systeem dat reikt tot onze vingertoppen en tenen.
Een veel vookomend geconditioneerd beschermingspatroon is ... denken. Als t gevoel te ongemakkelijk wordt, lijkt het veilig vertoeven in gedachtes.
En dan heb je een ‘loopje’ te pakken. Zo kom je steeds verder van je gevoel af. En kan je niet meer bij je ‘waarden’ komen. Dus mijn advies is het afpellen van patronen en gewoontes zodat je je weer kunt verbinden wat echt belangrijk voor je is.
Dit is het werkterrein van ‘Somatic coaching’. Waarin het uitgangspunt is dat het ‘zelf en het lichaam’ een en hetzelfde is. Dit type derde order veranderingen (het model over leren volgens Argerys) gaat via het lichaam. Dat kan niet anders.
Het woord ‘zingeving’ wekt bij mij altijd enige wrevel. Het suggereert dat wij mensen zelf kunnen bepalen wat wel en niet ‘zinvol’ is. Oppervlakkig gezien kan dit juist zijn. Op een dieper niveau klinkt mij dat dom in de oren.
Enige tijd geleden las ik een artikel dat verder inging op dit idee. De schrijver stelde voor om in de plaats van over ‘zingeving’ te spreken, het liever te hebben over ‘zinvinding’. Die suggestie kwam voort uit de gedachte dat de zin van het leven een gegeven is dat we moeten zien te ontdekken.
Die gedachte spreekt me aan. Het zet de mens op z’n plaats. Klein, in een oneindig groot en mysterieus universum.
De betekenis/zinvan het (individuele) leven is in hoge mate afhankelijk van de metafysische keuze over de aard van de werkelijkheid. Onze cultuur heeft zich ontwikkeld op een basis van het (metafysisch) materialisme. Binnen dat paradigma is een streven naar ‘just a little more’ een gegeven.
Bernardo Kastrup (zoek hem op!) beredeneert de logische onhoudbaarheid van het metafysisch materialisme. Hij onderbouwt met wetenschappelijk gefundeerde filosofische redeneringen het ‘metafysisch idealisme’, dat stelt dat de werkelijkheid (uiteindelijke) ‘geestelijk van aard is, en dus niet ‘materieel’.
Die paradigmaverschuiving (van metafysisch materialisme naar metafysisch idealisme) heeft vergaande implicaties voor de betekenis/zin van het leven. Verslaving en hebzucht zijn uitvloeisels van een cultuur gebaseerd op een metafysisch materialisme. Kastrup’s zuiver beredeneerde paradigmawijziging kan helpen het tij te keren in een wereld/cultuur die aan het materialisme dreigt ten onder te gaan. Zijn/het (metafysisch) idealisme geeft het leven zin, ver voorbij de materie. Het is aan ons mensen om die zin te ontdekken/vinden.
Verslaving heeft niets te maken met gedrag of bewustwording. Ons gedrag of niveau van bewustwording wordt bepaald door het stressniveau van het lichaam, cortisol en adrenaline en door de mate van coherentie van het brein. Alleen de allerdiepste lichamrlijke en geestelijke rust kan daar verbetering in brengen, dat is de 3e hoofdwet van de thermodynamica. Alle psychologie daarover is onwetendheid over de werking van de wetten van de natuur.
Vanuit Spiral Dynamics perspectief; laten we ons voortleven door angst (eerste niveau), of gaan we leren leven vanuit vertrouwen (tweede niveau)?! We zullen wel moeten, want Humpty Dumpty is vorig jaar van het muurtje geduwd door het bewustzijn.
Het is leerzaam zich af te vragen waarom "het" niet lukt. Als je eenmaal aan de zich voortdurend veranderende omgeving gewend bent, kun je ook jezelf accepteren. En je blijft nieuwsgierig.
Interessant hoor! Ik heb een paar aanvullingen. Van Baaren heeft t over ‘je identificeren met nieuw gedrag’ als voorwaarde voor verandering. Daar ben ik het van harte mee eens. Per definitie zijn waarden verbonden met gevoel. Het is eigenlijk helemaal niet zo moeilijk om je daarmee te verbinden. Later gaat het over ‘nieuwe waarden internaliseren’, dat lijkt me een dwaalspoor. Effectiever is het afleren van geconditioneerde manieren van zijn, die ons ooit hebben geholpen om onszelf te beschermen. We zijn als mens op zoek naar ‘safety, belonging and dignity’ (veiligheid, erbij horen en waardigheid). Dit is een onbewust proces. Je zou kunnen zeggen dat onze hersenen daarop afgesteld zijn. Een soort navigatie systeem voor veiligheid.
En met hersenen bedoel ik het systeem dat reikt tot onze vingertoppen en tenen.
Een veel vookomend geconditioneerd beschermingspatroon is ... denken. Als t gevoel te ongemakkelijk wordt, lijkt het veilig vertoeven in gedachtes.
En dan heb je een ‘loopje’ te pakken. Zo kom je steeds verder van je gevoel af. En kan je niet meer bij je ‘waarden’ komen. Dus mijn advies is het afpellen van patronen en gewoontes zodat je je weer kunt verbinden wat echt belangrijk voor je is.
Dit is het werkterrein van ‘Somatic coaching’. Waarin het uitgangspunt is dat het ‘zelf en het lichaam’ een en hetzelfde is. Dit type derde order veranderingen (het model over leren volgens Argerys) gaat via het lichaam. Dat kan niet anders.
Het woord ‘zingeving’ wekt bij mij altijd enige wrevel. Het suggereert dat wij mensen zelf kunnen bepalen wat wel en niet ‘zinvol’ is. Oppervlakkig gezien kan dit juist zijn. Op een dieper niveau klinkt mij dat dom in de oren.
Enige tijd geleden las ik een artikel dat verder inging op dit idee. De schrijver stelde voor om in de plaats van over ‘zingeving’ te spreken, het liever te hebben over ‘zinvinding’. Die suggestie kwam voort uit de gedachte dat de zin van het leven een gegeven is dat we moeten zien te ontdekken.
Die gedachte spreekt me aan. Het zet de mens op z’n plaats. Klein, in een oneindig groot en mysterieus universum.
De betekenis/zinvan het (individuele) leven is in hoge mate afhankelijk van de metafysische keuze over de aard van de werkelijkheid. Onze cultuur heeft zich ontwikkeld op een basis van het (metafysisch) materialisme. Binnen dat paradigma is een streven naar ‘just a little more’ een gegeven.
Bernardo Kastrup (zoek hem op!) beredeneert de logische onhoudbaarheid van het metafysisch materialisme. Hij onderbouwt met wetenschappelijk gefundeerde filosofische redeneringen het ‘metafysisch idealisme’, dat stelt dat de werkelijkheid (uiteindelijke) ‘geestelijk van aard is, en dus niet ‘materieel’.
Die paradigmaverschuiving (van metafysisch materialisme naar metafysisch idealisme) heeft vergaande implicaties voor de betekenis/zin van het leven. Verslaving en hebzucht zijn uitvloeisels van een cultuur gebaseerd op een metafysisch materialisme. Kastrup’s zuiver beredeneerde paradigmawijziging kan helpen het tij te keren in een wereld/cultuur die aan het materialisme dreigt ten onder te gaan. Zijn/het (metafysisch) idealisme geeft het leven zin, ver voorbij de materie. Het is aan ons mensen om die zin te ontdekken/vinden.
Verslaving heeft niets te maken met gedrag of bewustwording. Ons gedrag of niveau van bewustwording wordt bepaald door het stressniveau van het lichaam, cortisol en adrenaline en door de mate van coherentie van het brein. Alleen de allerdiepste lichamrlijke en geestelijke rust kan daar verbetering in brengen, dat is de 3e hoofdwet van de thermodynamica. Alle psychologie daarover is onwetendheid over de werking van de wetten van de natuur.
Vanuit Spiral Dynamics perspectief; laten we ons voortleven door angst (eerste niveau), of gaan we leren leven vanuit vertrouwen (tweede niveau)?! We zullen wel moeten, want Humpty Dumpty is vorig jaar van het muurtje geduwd door het bewustzijn.